Wednesday 12 August 2009

Μανούλι, θες κουλούρι;


Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί ανακάλυψα ένα τούρκικο σούπερ μάρκετ που όχι μόνο πουλάει νοστιμότατες φλαούνες και καταπληκτικά κανταΐφια, αλλά έχει και κουλούρια σαν αυτά που έχουμε στην Ελλάδα.

Πήρα δύο και το ένα το τσάκισα στο δρόμο. Δεν άντεχα να φτάσω σπίτι. Το δεύτερο σώθηκε για να φωτογραφηθεί. Οπτικά είναι λίγο διαφορετικό από τα δικά μας, πιο χοντροκομμένο και το σουσάμι του πιο καβουρδισμένο, αλλά γευστικά είναι το ίδιο πράγμα.

Βρήκα επίσης και ένα ιταλικό μπακάλικο που έχει μακαρόνια για παστίτσιο (τα οποία δεν τα βρίσκεις στα σούπερ μάρκετ γιατί εδώ τρώνε μόνο σπαγγετίνι).

Εκείνο που δεν βρήκα είναι φακελάκια μπεσαμέλ. Αλλά δεν απελπίζομαι... θα κοιτάξω σε κανένα αραβικό, αυτά έχουν.

Και μόνο που έφαγα κουλούρι, είμαι ενθουσιασμένη. Το μόνο που μένει τώρα είναι να βρω πού φτιάχνουν τυρόπιτες και μπουγάτσες :-)

Ρώτησα την Τουρκάλα που με εξυπηρέτησε και μου είπε ότι στα τούρκικα το κουλούρι λέγετε simit. Της περιέγραψα το ελληνικό σιμίτι, αλλά δεν το ήξερε. Πάντως συνεννοηθήκαμε.

Το λεξικό του Μπαμπινιώτη λέει πως το τουρκικό simit προέρχεται από αραβική λέξη που ανάγεται στο αρχαίο σεμίδαλις, δηλ. σιμιγδάλι.

Η φλαούνα είναι κυπριακό γλυκό ψωμί με γέμιση τυρί, σταφίδες και δυόσμο. Τι τυρί μην με ρωτήσετε, δεν έχω ιδέα. Πάντως όχι φέτα.

27 comments:

DaNaH said...

Πολυπολιτισμικό γεύμα βλέπω! Σου εύχομαι να βρεις και τυρόπιτες και μπουγάτσες να συμπληρωθεί το μενού! ;)

Σοφία said...

Αααχ κι εγώ μου το εύχομαι, αλλά μέχρι στιγμής καμία τύχη :-(

George said...

όμορφα όλα αλλά τον τίτλο τον άκουσες?? Αν όχι πως να ευχαριστηθείς το κουλούρι?
:))))

alienlover said...

Μπορώ να καταλάβω απόλυτα τη χαρά σου γιατί στην Μπρατισλάβα βρήκα ελληνικό μπακαλικάκι με γιαούρτια Τοτάλ, ελληνικούς χυμούς, τυρί φέτα, ελληνικές και όχι ισπανικές ελιές, κατεψυγμένες πίτες για σουβλάκια, τυροπιτάκια και σπανακοπιτάκια για ψήσιμο, ελληνικό καφέ, μαρμελάδες και άλλα πολλά καλούδια, και όλα αυτά πάρα πολύ κοντά στο πανεπιστήμιο και στο σπίτι μου.
Ο καταστηματάρχης (του οποίου η εθνικότητα αμφισβητείται γιατί μας βγήκε bilingual) μας είπε πως από Σεπτέμβρη θα έχει κάθε πρωί (χαράματα δηλαδή που αρχίζει η σχολή) αχνιστά τυροπιτοειδή, μίλκο και θα φτιάχνει και καφέδες to go.
Τώρα, αν πάρεις ως δεδομένο πως η πόλη έχει περί τα 2 χιλιάρικα ελληνικό φοιτηταριό, και σκεφτείς και την τοποθεσία του μαγαζακίου, μπορείς να καταλάβεις τι θα γίνεται εκεί μέσα κάθε πρωί!

Βέβαια, οι τιμές των ελληνικών προϊόντων είναι ολίγον τι τσιμπημένες για Σλοβακία, αλλά εύχομαι οι καφέδες να κρατηθούν σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.

Από την άλλη σκέφτομαι πως αν είναι ο Έλλην φοιτητής να έχει φραππέ στο χέρι πηγαίνοντας στη σχολή, όλα τα παραβλέπει, ΟΛΑ! :D

(σόρρυ και για το πανωσέντονο - κατωσέντονο Πειραϊκή - Πατραϊκή!
η χαρά βλέπεις..)

Vassilis said...

αχ αυτό το κουλουράκι! Κάθε πρωί "χτυπάω" 2 στρογγυλά μόλις βγω από το ΜΕΤΡΟ από συγκεκριμένο κουλουρά που τώρα είναι σε 2μηνες (!) διακοπές : έχει χρήμα το κουλούρι τελικά!
Έχω την ίδια απορία με τον George για τον τίτλο :)

Les and The City said...

φτιάξε μόνη σου μπεσαμέλ είναι πάααρα πολύ εύκολο,
* Αλάτι
* 8 κουτ. Αλεύρι
* 1 Αυγό(ά)
* 6 κουτ. Βούτυρο
* 1 λίτρο Γάλα
* λίγο Μοσχοκάρυδο
* Πιπέρι
Σε κατσαρόλα ανακατεύετε το βούτυρο με το αλεύρι και ρίχνετε το γάλα σιγά-σιγά. Ανακατεύετε συνέχεια με σύρμα (να μην κολλήσει και να μη σβολιάσει) μέχρι να γίνει πηχτή κρέμα.

Αλατοπιπερώνετε, βγάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε το αυγό και το μοσχοκάρυδο. κι έχεις εύκολη και σπιτική μπεσαμέλ. Όντως το κουλούρι δε φαίνεται και τόσο σόι, αλλά αν βρεθείς ποτέ στη Θεσσαλονίκη ένας φούρνος επί της Διαγόρα στην Άνω Τούμπα που είναι ο δρόμος που σε βγάζει στον περιφερειακό κάνει απο τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια, λεπτό, ξεροψημένο τραγανό και έχει και σίκαλης! φιλιά απ τη Σαλλλόνικα

Σοφία said...

@ George/Vassilis: Το είπα εγώ στον εαυτό μου μόλις μπήκα στο μαγαζί και αντίκρισα τον δίσκο με τα κουλούρια ;-)

@ Alienlover: Υπάρχουν τέτοια πράγματα στην Μπρατισλάβα και δεν το ήξερα; Γιατί δεν έλεγες τίποτα πριν πάω;;; Ε;

Μια βαλίτσα πράγματα θα έφερνα πίσω :-)

Όσο για τον φραπέ, ας έβρισκα κι εγώ εδώ και μάλιστα στο δρόμο για τη δουλειά, κι ας τον πλήρωνα χρυσό!!

@ Vassilis: Πόσο έχει εκεί το κουλούρι αλήθεια; Εδώ το πήρα 49p, δηλαδή περίπου 65 λεπτά.

@ Axinos: Ευχαριστώ για τη συνταγή! Αν δεν βρω μπεσαμέλ σε σκόνη, θα τη δοκιμάσω και θα σου πω εντυπώσεις ;-)

Όσο για το κουλούρι, ήταν πολύ ωραίο (για κουλούρι ξενητειάς). Ήταν μαλακό, αλλά το προτιμώ έτσι, τα τραγανά και ξεροψημένα δεν με αρέσουν.

Besixdouze said...

τι λες τώρα;;;
φεύγω για λόντον! (δεν μας κάνεις καμια παραγγελία, γιατί δεν θα μας φτάσουν, μου φαίνεται!)

αν ο κυριούλης φτιάχνει και με φέτα, έτσι θεσσαλονικιώτικά, να μυρίσει παραλία και τσιμισκή, τι να πω! (αχ!)

jinjir minjir said...

Μπουγάτσα

VAD said...

Αμάν,βρε Σοφία μου,νοσταλγούμε και μεις αλλά όχι κι έτσι:))
Και είμαστε και πιο μακριά,και δεν εχουμε κουλούρια,παρόλου που και στο Χαρτούμ οι φούρνοι ειναι τούρκικοι.

lakis said...

Εσύ καλά την έχεις. Εγώ το μόνο ελληνικό ή κυπριακό που μπορώ να βρω εδώ είναι το... ίντερνετ! Αλλά δεν κάνει να παραπονιέμαι, αφού απολαμβάνω τη ντόπια κουζίνα. Μέρα καλή

Giannis said...

λοιπον Σοφια, εμενα ακου...

ξαναπηγαινε στο τουρκικο μαγαζι. Σιγουρα εχουνε κατεψυγμενο φυλλο, γιατι και αυτοι το χρησιμοποιουνε παρα πολυ. Εγω πλεον αγοραζω πραγματα μονο απο τα τουρκικα μαγαζια, μεχρι και κεφαλοτυροειες βρηκα εκει!!!

και αμα βρεις κατεψυγμενο φυλλο, μετα μην ανησυχεις για μπουγατσα, θα σου στειλω εγω μια συνταγη για ευκολη και γευστικοτατη σπιτικη μπουγατσα που θα γλυφετε τα δαχτυλα σας :) :) :)

Me:Moir said...

Μια φίλη μου φτιάχνει εξαιρετική μπεσαμέλ μόνη της. Θα την βάλω να σου στείλει τη συνταγή.

kiki said...

Δεν θυμάμαι που, τα λένε και σιμίτια τα κουλούρια αυτά. Στη Θεσσαλονίκη; Δεν είμαι σίγουρη.
Στη Γερμανία, για τέτοια προϊόντα, η φίλη μου βολεύεται σε τούρκικο μαγαζί επίσης. Μακάρι να βρεις και τα υπόλοιπα!

Σοφία said...

@ B612: Με φέτα δεν φτιάχνει, αλλά και το σκέτο είναι αρκετό ;-)

@ Jinjir Minjir: Πφφφ! Απλές απομιμήσεις :-p

@ VaD: Εσείς καλά είσαστε, εμείς δεν έχουμε φούρνους καν. Άσε που σαν απόσταση παίζει να είμαστε *εμείς* πιο μακριά...

@ Λάκης Φουρουκλάς: Εσύ μπορείς να πνίξεις τον πόνο σου σε ένα Pad Thai ή ένα υπέροχο green curry. Τι να το κάνεις το κουλούρι;

@ Giannis: Εκτιμώ την προσφορά σου (μου έστειλε και ο γείτονας Jinjir Minjir πιο πάνω πληροφορίες για φύλλο) αλλά αν φτιάξω ένα ταψί μπουγάτσα θα την φάω όλη με τη μία και δεν λέει!! Δηλαδή λέει, αλλά you know what I mean.

@ Me:Moir: Στείλε, στείλε γιατί από βδομάδα θα το φτιάξω το παστίτσιο, δεν πάει άλλο.

@ Kiki: Τι να σου πω... Εμείς σιμίτια λέγαμε τα μαλακά ψωμάκια με το σουσαμάκι (ή και χωρίς) που τα τρως σκέτα ή τα φτιάχνεις σάντουιτς.

alienlover said...

μα δεν ήξερα πως θα έρθεις Σλοβακία! την επόμενη φορά που θα είσαι εδώ κοντά (Τσεχία/Ουγγαρία/Σλοβακία/Αυστρία) ενημέρωσε να σου φέρω την παραγγελία σου! :D

Vassilis said...

50 λεπτά είτε τραγανό είτε μαλακό. Additional info: διάμετρος 22-22cm ανάλογα με τη φουρνιά, αλλά λίγο πιο λεπτό από αυτό που έχεις στη φωτογραφία.
Aν δεν κάνω λάθος τα ίδια κουλούρια στο Σύνταγμα έχουν 60λεπτά (βιτρίνα βλέπεις).
Α ξέχασα υπάρχει και σε δύο εκδοχές : τραγανό και μαλακό, οπότε παίρνω ένα από το καθένα :)

Σοφία said...

@ Alienlover: Κι εγώ δεν ήξερα ότι είσαι στη Σλοβακία! Θα το έχω υπόψην για μελλοντικές εξορμήσεις ;-)

@ Vassilis: Καλά, κι εγώ το δικό μου αν το αγόραζα στο κέντρο του Λονδίνου σίγουρα δεν θα είχε 50 πέννες. Άσε που έχει μόνο μια εκδοχή - μαλακό και σε όποιον αρέσει (ευτυχώς που μου αρέσει χεχε).

Πάντως όντως τα κουλούρια έχουν χρήμα (άκου 60 λεπτά)!!

Aspa said...

Καλό φαίνεται! Χορταστικό. Ελπίζω να έχει ήδη φαγωθεί και το δεύτερο :)

Σοφία said...

Τώωωωρα το δεύτερο;;; Το έφαγα 5 λεπτά αφού το φωτογράφισα :-)

Anonymous said...

Η φλαουνα φτιαχνεται με κεφαλοτυρι.
Καλησπερα :)

Σοφία said...

Είσαι σίγουρος; Ρωτάω γιατί δεν έχει γεύση από κεφαλοτύρι. Περισσότερο με χαλούμι μοιάζει, αλλά δεν παίρνω και όρκο.

YO!Reeka's said...

! τι καλά!

Γιάννης Καραμήτρος said...

Και στις Βρυξέλλες τα καλύτερα μανάβικα είναι τα Τουρκικά, τα Ελληνικά αντιθέτως είναι άστα να πάνε...

@alienlover
Γιαούρτια ΦΑΓΕ υπάρχουν σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Από όσο γνωρίζω σε διάφορα Βρετανικά πανεπηστίμια έχουν φραπέ όπως και στη Τουρκία όπου πήγα πρόσφατα. Λογικό μιας και οι έμποροι θέλουν να εξηπηρετούν τους πελάτες τους. Το κόστος επίσης είναι αναμενόμενο μιας και τα προϊόντα αυτά είναι εισαγώμενα.

Marina said...

Σαν να σε βλέπω να χοροπηδάς για το κουλούρι.. ομως θα σε μαλώσω που θέλεις μπεσαμέλ σε φακελάκι (μη χειρότερα λέμε)Δεν είναι δύσκολη να τη φτιάξεις..

Για τις φλαούνες ρώτησα τη πεθερά μου που έχει ζήσει στη Κύπρο και μου είπε ότι τις φτιάχνουν απο ένα δικό τους τυρί απο τη Πάφο μαζί με χαλούμι..

Σοφία said...

Δοκίμασα να τη φτιάξω μόνη μου και έγινε πολύ μέτρια. Είπα λοιπόν αντί να κάνω πειράματα να ακολουθήσω τον εύκολο και σίγουρο δρόμο του φακελακίου. Αλλά ας όψεται που δεν βρίσκω φακελάκια!!

Σοφία said...

@ Ιωάννης Κ: Κι εδώ τα καλύτερα μανάβικα είναι τα τουρκικά και τα καλύτερα ντελικατέσεν τα ιταλικά. Οι Τούρκοι φαίνεται πως το έχουν το εμπόριο. Για να μην σου πω και το εστιατόριο. Εδώ που μένω εγώ τα περισσότερα φαγάδικα είναι τούρκικης ιδιοκτησίας, είτε είναι ψησταριές, είτε μεξικάνικα, ιταλικά, ισπανικά κ.λπ. Όπου και να πας ακούς τους σερβιτόρους να μιλάνε τούρκικα μεταξύ τους. Μόνο τα κινέζικα και τα ταϊλανδέζικα τους έχουν ξεφύγει...