Sunday 26 July 2009

Αθήνα-Χαλκιδική χωρίς 4 τροχούς

Σκεφτόμουν ότι καιρός είναι να γράψω καμιά ταξιδιωτική ανάρτηση, μιας που δεν έχω ασχοληθεί με ταξίδια τον τελευταίο καιρό. Έχω διάφορους προορισμούς στο μυαλό μου, αλλά θα αρχίσω με μια ελληνική διαδρομή, και συγκεκριμένα με το ταξίδι Αθήνα-Χαλκιδική που έκανα τον περασμένο μήνα. Το ιδιαίτερο του ταξιδιού είναι ότι πήγα με τρένο και λεωφορείο αντί για ΙΧ. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω τη διαδρομή αυτή με μέσα μαζικής συγκοινωνίας, αλλά όσοι το άκουσαν αντέδρασαν λες και είπα πως θα πάω στο Θιβέτ με ποδήλατο.

Από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη πήγα με τρένο. Το προτίμησα από το λεωφορείο ως περισσότερο άνετο. Εισιτήρια έβγαλα την προηγούμενη μέρα στα κεντρικά γραφεία του ΟΣΕ που είναι στην οδό Σίνα, δίπλα στην Ακαδημία. Τα γκισέ λειτουργούν από Δευτέρα έως Σάββατo 8:00 - 15:30 με αριθμούς προτεραιότητας. Αν βαριέστε να περιμένετε να έρθει η σειρά σας, μπορείτε να πάρετε το χαρτάκι σας και να πάτε δίπλα στον Γρηγόρη για τυρόπιτα ή καφεδάκι. Πολιτισμός.

Από εξυπηρέτηση μην περιμένετε πολλά πράγματα. Ζήτησα από τον υπάλληλο να μου βγάλει και εισιτήριο Θεσσαλονίκη-Τρίκαλα για την επιστροφή, αλλά μου είπε ότι αυτό θα το βγάλω "από πάνω". Δεν μπορούσε ούτε για τα δρομολόγια να με ενημερώσει. Με παρέπεμψε στο γκισέ πληροφοριών και "αν σου πουν να σου βγάλω εισιτήριο, έλα να στο βγάλω". Δεν ξέρω τι θα μου έλεγαν στις πληροφορίες γιατί βαρέθηκα να ασχοληθώ, πήρα το εισιτήριο και πήγα σπίτι να ετοιμάσω βαλίτσες και να τσεκάρω τα δρομολόγια στην ιστοσελίδα του ΟΣΕ.

Για Θεσσαλονίκη υπάρχουν τρία είδη "γρήγορων" τρένων: το Intercity/Express, το Intercity (σκέτο) και η Ταχεία Προτεραιότητας, που κάνουν αντίστοιχα 4.5, 5 και 5.5 ώρες, αναλόγως με τον αριθμό των στάσεων. Βέβαια πάντα υπολογίζουμε συν μισή ώρα καθυστερήσεις, γιατί εδώ δεν είναι Γερμανία. Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 63 ευρώ η πρώτη θέση του Intercity/Express έως 15 ευρώ η δεύτερη θέση της Ταχείας Προτεραιότητας για εισιτήριο μίας κατεύθυνσης. Υπάρχουν δηλαδή τιμές για όλα τα βαλάντια. Εγώ έβγαλα πρώτη θέση με Ιntercity (σκέτο), που είχε 49 ευρώ.

Τα τρένα για Θεσσαλονίκη φεύγουν από τον Σταθμό Λαρίσης, που πλέον λέγεται Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας, αλλά όλοι συνεχίζουν να τον λένε Σταθμό Λαρίσης. Ο σταθμός αυτός έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες στο παρελθόν, την εποχή που γύριζε ταινίες ο Φίνος και παλιότερα, αλλά από τότε που τον θυμάμαι εγώ είναι ένα χάλι. Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι τον βρήκα σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι περίμενα, πρώτον οι χώροι ήταν πεντακάθαροι και δεύτερον υπήρχε Everest μέσα στον σταθμό και περίπτερο ακριβώς δίπλα. Τουαλέτες δεν είδα, νομίζω ήταν στον πάνω όροφο και δεν μπορούσα να ανέβω με τη βαλίτσα.

Η καλύτερη βελτίωση που έχει γίνει είναι το μετρό, το οποίο έχει σταθμό ακριβώς από κάτω. Πάνε οι εποχές που έπρεπε να κατέβεις στην Ομόνοια κι από εκεί να πάρεις τρόλλεϋ που σε άφηνε 10 λεπτά περπάτημα μακριά και έπρεπε να τρέχεις μέσα στην κίνηση με τις βαλίτσες. Τώρα φτάνεις με την κόκκινη γραμμή του μετρό, ανεβαίνεις τις σκάλες και είσαι ακριβώς έξω από το Everest. Μπαίνεις μέσα, παίρνεις τυρόπιτα και νεράκι, βγαίνεις από την απέναντι πόρτα και είσαι στην πλατφόρμα αναχώρησης. Πολιτισμός.

Το Intercity είναι το ίδιο ακριβώς όπως το θυμόμουν προς 10ετίας και βάλε. Καμία, μα καμία αλλαγή, εκτός από καινούριες κουρτίνες, και καμία απολύτως σχέση με τις ταχείες άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αν το γερμανικό ICE είναι μια BMW 3, το ελληνικό Intercity είναι Fiat 124. Πάντως η πρώτη θέση είναι πολύ ευρύχωρη και τα καθίσματα άνετα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τρένο έχω χρησιμοποιήσει σε άλλη χώρα - το σωστό να λέγεται. Ειδικά αν ταξιδεύεις σε άσχετη μέρα και ώρα, εκτός αιχμής, μπορείς άνετα να απλωθείς σε δύο καθίσματα και είναι σαν να έχεις δική σου κουκέτα. Στο τρένο υπάρχει μπαρ που σερβίρει σνακ και καφέδες, αλλά περνάνε και με τρόλλεϋ για όσους βαριούνται να σηκωθούν. Οι τουαλέτες είναι οι παλιές κλασικές που όταν πατάς το καζανάκι ανοίγει η τάπα και τα απορρίματα πέφτουν στις γραμμές του τρένου. Πάντως ήταν καθαρές και είχαν χαρτί και νερό-σαπούνι-πετσέτες για τα χέρια.

Η διαδρομή που ακολουθεί το τρένο είναι πολύ όμορφη. Αξίζει μόνο και μόνο για τη θέα από το παράθυρο. Καμία σχέση με τη διαδρομή από εθνική οδό. Δυστυχώς είχα ξεχάσει τη μηχανή μου στο σπίτι και είχα μαζί μόνο την μικρή-εφεδρική χωρίς φορτιστή και χωρίς δεύτερη μπαταρία, οπότε τράβηξα ελάχιστες φωτογραφίες.


Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη με μισή ώρα καθυστέρηση (κλασικά). Ο σιδηροδρομικός σταθμός της έχει βελτιωθεί με την προσθήκη Goody's και ζαχαροπλαστείου Τερκενλή, αλλά σε γενικές γραμμές είναι όπως τον θυμόμουν. Ο σταθμός ήταν καθαρός, οι τουαλέτες καμία σχέση - πολύ βρώμα και δεν υπήρχε χαρτί ούτε για δείγμα. Ο χώρος έξω από το σταθμό ήταν κάτι ανάμεσα σε γκαράζ λεωφορείων και εργοτάξιο δημοσίων έργων.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω εισιτήριο επιστροφής. Η εξυπηρέτηση εδώ ήταν πολύ καλή, οι κοπέλες στα ταμεία φιλικές και γρήγορες. Νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα όταν μου είπαν ότι το εισιτήριο για Τρίκαλα είχε μόνο 8 ευρώ, αλλά σοβαρολογούσαν. Το πίστεψα όταν το είδα τυπωμένο.

Για να πάρεις λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη για τη Χαλκιδική πρέπει να πας στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, το οποίο δεν είναι εκεί που ήταν παλιά αλλά έχει μεταφερθεί έξω από τη Θεσσαλονίκη, κοντά στο αεροδρόμιο. Για να πας σε οποιοδήποτε άλλο προορισμό, πρέπει να πας στο ΚΤΕΛ Μακεδονία, όπου έχουν μαζευτεί όλα τα άλλα ΚΤΕΛ, αντί να είναι σκόρπια ανά την πόλη. Στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής μπορείς να πας με ταξί ή με λεωφορείο Express. Εγώ προτίμησα το λεωφορείο, πρώτον γιατί έξω από το σταθμό δεν υπήρχε ταξί ούτε για δείγμα και δεύτερον γιατί μου είχαν πει ότι το ταξί κοστίζει πάνω από 10 ευρώ λόγω της απόστασης. Το τρίτον που δεν μου το είπαν αλλά το διαπίστωσα μετά, είναι ότι σε ώρες αιχμής το ταξί κάνει σχεδόν τον ίδιο χρόνο με το λεωφορείο γιατί πρέπει να διασχίσει την Εγναντία όπου γίνονται τα έργα του μετρό.

Γενικά η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη από πλευράς οδικής κίνησης είναι απελπιστική. Πολλά αυτοκίνητα, στενοί δρόμοι, έργα παντού, άμα βρέχει κιόλας άστα να πάνε. Ελπίζω να μη χρειαστεί να ξαναπάω μέχρι να λειτουργήσει το μετρό.

Ευτυχώς το λεωφορείο Νο 45 είναι πολύ βολικό. Η γραμμή αυτή συνδέει το ΚΤΕΛ Μακεδονία με το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού. Το 45Α είναι με κατεύθυνση ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, ενώ το 45Β πάει στο ΚΤΕΛ Μακεδονία. Βρήκα τη στάση σχετικά εύκολα (ρώτησα έναν οδηγό με καταπράσινα μάτια - ακόμα τα θυμάμαι - μου έδειξε το σωστό σημείο αλλά μου είπε λάθος αριθμό, 54 αντί για 45, χαλάλι όμως για τα ωραία μάτια) και πήγα στο κουβούκλιο που πουλάνε τα εισιτήρια. Μέσα ήταν δύο γυναίκες. Η μία κοιτούσε κάτι χαρτιά, η άλλη διάβαζε ένα βιβλίο. Μόλις με είδε αυτή με το βιβλίο με χαιρέτησε πολύ εγκάρδια (γεια σου κοπέλα μου!) και χαμογελαστά. Της ζήτησα εισιτήριο, μου έδωσε (πλήρωσα 50 λεπτά) και τη ρώτησα κάθε πότε περνάει το 45. Μου είπε κάθε μισή ώρα. Όταν τη ρώτησα αν ξέρει σε πόση ώρα θα έρθει το λεωφορείο για ΚΤΕΛ Χαλκιδικής γιατί στη στάση δεν έλεγε, μου είπε ότι δεν ήξερε γιατί δεν είχε προσέξει πότε είχε περάσει το προηγούμενο (φυσικά αφού διάβαζε βιβλίο... γκρρρρ...) και με έστειλε να ρωτήσω τον Σταθμάρχη που ήταν στο πίσω κουβούκλιο. Τι μανία κι αυτή να σε στέλνει ο ένας στον άλλο... τόσο δύσκολο είναι αυτός που πουλάει τα εισιτήρια να έχει και τις ώρες των λεωφορείων; Πήγα στον Σταθμάρχη, ο οποίος ήταν άφαντος, και ξαναγύρισα στη στάση-σημαδούρα να περιμένω.


Τελικά δεν περίμενα πολύ, σε 10 λεπτά ήρθε το λεωφορείο με ένα πολύ χαμογελαστό οδηγό, μου έφτιαξε το κέφι. Η διαδρομή για το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής ήταν 55 λεπτά λόγω κίνησης (στην επιστροφή κάναμε λιγότερα από 30) με μόνο 6 στάσεις: Κολόμβου - Αριστοτέλους - Καμάρα - ΑΧΕΠΑ - Ιπποκράτειο - 25ης Μαρτίου. Εισιτήρια μπορείς να πάρεις και μέσα στο λεωφορείο από ειδικό μηχάνημα, όμως κοστίζουν 60 λεπτά και το μηχάνημα δεν δίνει ρέστα.

Το νέο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με το παλιό. Καινούριο κτήριο, με μεγάλες τζαμαρίες και πολύ φως, έχει μέχρι και σουβλατζίδικο. Το εισιτήριο για Παλιούρι (τέρμα Θεού, πρώτο πόδι) είχε γύρω στα 10 ευρώ. Ο υπάλληλος με ξεπέταξε χωρίς πολλές ευγένειες. Ρώτησα για τα δρομολόγια της επιστροφής και με έστειλε (πού αλλού) στις πληροφορίες. Εκεί μια πολύ εξυπηρετική κοπέλα μου έγραψε τα δρομολόγια σε ένα χαρτάκι. Λεωφορεία από και προς Χαλκιδική φεύγουν σχεδόν κάθε δύο ώρες από τις 7 το πρωί ως τις 9-10 το βράδυ.

Η διαδρομή για τη Χαλκιδική είναι πολύ ευχάριστη, το πούλμαν καινούριο, με κλιματισμό, και το καλό του νέου ΚΤΕΛ είναι πως δεν μπλέκεις στην κίνηση της Θεσσαλονίκης. Η διαδρομή είναι περίπου 2 ώρες - 1 ώρα ως τα Μουδανιά κι άλλη μια ώρα από εκεί ως το Παλιούρι με πολλές ενδιάμεσες στάσεις. Μέχρι τα Μουδανιά η διαδρομή δεν λέει πολλά πράγματα, για να πω την αλήθεια με πήρε ο ύπνος και δεν είδα τίποτα, εκτός από κάτι πολύ εντυπωσιακές εκκλησίες Βυζαντινού στυλ (με πολλούς τρούλους) στα Μουδανιά. Από εκεί και πέρα όμως, από τη στιγμή που αρχίζεις να βλέπεις θάλασσα, είναι πολύ όμορφα και χαζεύεις. Ούτε που κατάλαβα πότε φτάσαμε στο Παλιούρι.


Όλο-όλο το ταξίδι, από την ώρα που έφυγα από το σπίτι μου στην Αθήνα μέχρι να φτάσω στο Παλιούρι, μου πήρε σχεδόν 10 ώρες, 5.5 στο τρένο, 2 στο λεωφορείο και τις υπόλοιπες στις μετακινήσεις. Έφτασα όμως πολύ ξεκούραστη, έχοντας διαβάσει 5-6 περιοδικά και ακούσει πολύ μουσική στο iPod, συν του ότι κοιμήθηκα δύο ώρες στο τρένο κι άλλη μία στο λεωφορείο. Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ το ταξίδι που σκέφτομαι να το ξανακάνω με την πρώτη ευκαιρία, αυτή τη φορά παίρνοντας μαζί και φωτογραφική μηχανή της προκοπής.


Σας αποχαιρετώ με μια φωτογραφία που τράβηξα το πρώτο βράδυ στην Χαλκιδική. Δεν είναι τέλειο το φεγγάρι;

43 comments:

Giannis said...

την επομενη φορα κανονισε για 2 ποδι, αλλα να εχεις και μεταφορικο μεσο. Προσωπικα, πιστευω οτι ειναι 100 φορες καλυτερο απο το πρωτο ποδι, αλλα βεβαια, δεν ειμαι και πολυ αντικειμενικος μια και οσα χρονια ημουνα φοιτητης στη Θεσσαλονικη το Ποσιδι(το καμπινγκ του πανεπιστημιου στη μεση του πρωτου ποδιου) το εχω φαει με το κουτα :)

George said...

Σοφία μου έχω κάνει την διαδρομή αρκετές φορές και με όλα τα μέσα που ανέφερες αλλά πρώτη φορά απόλαυσα τόσο ένα ταξίδι. Η γραφή σου είναι υπέροχη και δίνεις υπέροχες πληροφορίες.
Μαγεύτηκα για άλλη μια φορά. Την καλημέρα μου.

Katerina said...

Αν και με το τρένο έχω πολλές κακές εμπειρίες η περιγραφή σου ήταν όπως πάντα υπέροχη.
Σημασία έχει οτι πέρασες καλά!

Σοφία said...

@ Giannis: Έχω πάει στο δεύτερο πόδι παλιότερα, αλλά ξέρεις πώς είναι αυτά... πας πιο πολύ εκεί που είναι οι παρέες σου και εκεί που έχεις συνηθίσει.

@ George: Με κολακεύεις, όπως πάντα :-) Καλημέρα!

@ Κατερίνα: Σε ευχαριστώ και ναι, πέρασα πολύ ωραία, και στο ταξίδι και μετά.

Giorgos Varvakis said...

Καλημέρα Σοφία!! Η περιγραφή σου είναι εξαιρετική, αν και διακρίνω μια ελλαστικότητα ως προς την ελληνική πραγματικότητα, αλλά αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό ένεκα των καλοκαιρινών σου διακοπών και της καλής διάθεσης που έχεις.
Η τελευταία φωτο μαγική και θα την ήθελα και σε μεγαλύτερη ανάλυση.
Καλά να περνάς

fvasileiou said...

Η διαδρομή που κάνει το τραίνο είναι πράγματι μαγευτική. Παλιότερα που είχα πάρε-δώσε με την βόρεια Ελλάδα (επαγγελματικής και αισθηματικής φύσεως) ανεβοκατέβαινα με το τραίνο πολύ-πολύ συχνά. Και μετά με τον στρατό, έφτανα μέχρι το Διδυμότειχο με τον καρβουνιάρη.
Παρά τις καλές αναμνήσεις έχω καιρό να χρησιμοποιήσω τραίνο. Συγκεκριμένα από τότε που πήγα στην Βουδαπέστη με τραίνο. Ταλαιπωρία - μην το επιχειρήσετε, δεν αξίζει τον κόπο.
Ελπίζω να βελτιωθούν οι υπηρεσίες του ΟΣΕ και να επεκταθεί το δίκτυο.

Vassilis said...

ααα καιρό είχαμε να διαβάσουμε μια "red nights" ταξιδιωτική ανάρτηση :)

~~A~~ said...

Μου άρεσε που σε όλη την περιγραφή του ταξιδιού σου έδινες τόση προσοχή στο πως είναι τα μέσα και η εξυπηρέτηση.Με το τρένο δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει καθυστέρηση και πάλι καλά να λες για όλη την εξυπηρέτηση που είχες σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού σου!

Πάντως για να λέμε και τα σωστά,αν εκεί που έβγαζες εισιτήριο κάθε φορά σου απαντούσαν για τα δρομολόγια θα καθυστερούσε η ουρά που περίμενε να βγάλει εισιτήριο και πίστεψε με πολλές φορές στον ΟΣΕ που τον χρησιμοποιώ συχνά έχω βρίσει πολύ κόσμο (από μέσα μου και μόνο) επειδή καθυστερεί την ουρά αντί να ρωτήσει τις πληροφορίες ή να κοιτάξει τους πίνακες ανακοινώσεων.

~~A~~ said...

Βέβαια για να συγκρίνω και με Λονδίνο κάθε φορά που ρωτάγαμε πληροφορίες εκεί που βγάζαμε εισιτήριο δε θα έλεγα ότι υπήρχε καθυστέρηση αλλά ότι η ουρά συνέχιζε με πολύ καλό ρυθμό παρότι αρκετοί κάναν ερωτήσεις και είχαμε πολύ καλή εξυπηρέτηση χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε πολύ.

kiki said...

Πολύ ενημερωτικό το ποστ. Όντως με το τραίνο έχει αυτό το καλο: απολαμβάνεις ωραία τοπία. Αυτό με τους υπαλλήλους να σε πηγαίνουν μπαλάκι ο ένας στον άλλος στην Ελλάδα, είναι ένα θέμα...Πολύ καιλή και αναλυτικήη περιγραφή πάντως για έναν που αποφασίζει να ταξιδέψει. Η τελευταία φωτό σούπερ!

Σοφία said...

@ Gvarvakis: Ελαστικότητα δε νομίζω ότι δείχνω, τα γράφω όλα όπως τα βρήκα, φυσικά μέσα στο πνεύμα των διακοπών.

Όσο για τη φωτογραφία, θέλεις να στην στείλω με ημέιλ;

@ FVasileiou: Πολύ θα ήθελα να μάθω για το δρομολόγιο Αθήνα-Βουδαπέστη γιατί σκεφτόμουν κάποια στιγμή να το κάνω από την ανάποδη. Για πες λοιπόν :-)

@ Vassilis: Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να ασχοληθώ με ταξίδια... αλλά θα επανορθώσω!

@ ~~A~~: Στην Αγγλία δίνουν πάντα πληροφορίες επί τόπου και όπως παρατήρησες κι εσύ δεν υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στις ουρές. Γι' αυτό κι εμένα μου κακοφάνηκε όλο αυτό το πήγαινε-έλα από το γκισέ στις πληροφίες και τούμπαλιν. Άλλωστε στην περίπτωση του ΟΣΕ εγώ δεν ήθελα γενικές πληροφορίες, ήθελα να βγάλω εισιτήριο για συγκεκριμένο προορισμό μια συγκεκριμένη μέρα, απλά δεν ήξερα τι ώρα έχει τρένο. Πόσο δύσκολο θα ήταν να μου δώσει αυτή την πληροφορία και να μου βγάλει ένα εισιτήριο;

Όσο για την περίπτωση του ΟΑΣΘ εκεί δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, ούτε ουρά πελατών υπήρχε και η υπάλληλος προφανώς δεν είχε δουλειά να κάνει αλλιώς δεν θα διάβαζε μυθιστόρημα εν ώρα εργασίας ;-)

Σοφία said...

@ Kiki: Καλά, δεν το συζητώ, το μπαλάκι ήταν πολύ εκνευριστικό, ειδικά όταν γινόταν χωρίς λόγο, δηλαδή ενώ δεν υπήρχε ουρά και ο υπάλληλος καθόταν αμέριμνος.

kalo paidi alla... said...

για το τοπίο με το φεγγάρι αξίζει και 10ωρο και 15ωρο ταξίδι..

Dimos El Grec said...

Η αλήθεια είναι ότι γράφεις καταπληκτικά!!!
Πρώτη φορά βλέπω έτσι γραμμένη την διαδρομή που έχω κάνει κι εγώ ουκ ολίγες φορές!
κοίτα να απολαύσεις τις μέρες σου εκεί!
Γιατι όπως λέμε κι εμείς οι Σαλονικιοί... Καλός ο Παράδεισος αλλά σαν την Χαλκιδική δεν είναι!!!

Σοφία said...

@ Kalo paidi alla...: Γενικώς η Χαλκιδική αξίζει :-)

@ Dimosthenis K: Στον Παράδεισο δεν έχω πάει, αλλά τον φαντάζομαι κάπως σαν τη Χαλκιδική! Μακάρι να είχα μπορέσει να κάτσω άλλες 2-3 βδομάδες ακόμα...

Marina said...

Πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση για τα τραίνα πρός Β. Ελλάδα. Είχα την εντύπωση ότι ταλαιπωρείτε πολύ κανείς, τώρα βλέπω πώς όχι. Επειδή μ' αρέσουν τα τραίνα και επειδή όλα μου τα ξαδέλφια εκτός απο εμένα χρησιμοποιούν το Intercity το ταξείδι σου αυτό προσθέτει την ιδέα να το τολμήσω..

Nikos Lioliopoulos said...

12 ωρες για να πας Χαλκιδική;Χαρά στο κουράγιο σου!

Σοφία said...

@ Marina: Καμία ταλαιπωρία, το αντίθετο θα έλεγα! Να το δοκιμάσεις :-)

@ Nikos.Lioliopoulos: Όχι 12, 10. Για την ακρίβεια 9 ώρες και 45 λεπτά. Δεν είναι άσχημα νομίζω, δεδομένου ότι την περισσότερη ώρα ήμουν ξαπλωμένη ;-)

ZlatkoGR said...

Περιγραφικότατη, κάνεις κάτι που σε πολλούς θα φάνταζε άχαρο να μοιάζει μαγικό!

Σαν Χαλκιδικιώτης και fan των τρένων να πω τα εξής:
- Δοκίμασε να κάνεις την ίδια διαδρομή χειμώνα και να μείνεις στα ορεινά της Χαλκιδικής (Ταξιάρχη, Αρναία κυρίως). Θα αλλάξει όλη η εικόνα που έχεις για το τι σημαίνει Χαλκιδική.
- Οι υπάλληλοι των ΚΤΕΛ στη Θεσσαλονίκη είναι κάκιστοι. Δε φταίει η κίνηση του καλοκαιριού, και το χειμώνα έτσι είναι.
- Η διαδρομή με το τρένο μου αρέσει πολύ, έχω κάνει αρκετές φορές το Θεσσαλονίκη-Αθήνα και ανάποδα και πάντα γουστάρω πολύ. Το μόνο που με εκνευρίζει, είναι όταν γίνονται στάσεις στη μέση του πουθενά.
- Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Θεσσαλονίκης είχε αυτό το πρόσφατο upgrade με τα μαγαζιά κλπ και ετοιμάζονται κι άλλα πράγματα έχω ακούσει. Και επιτέλους, γιατί το χάλι του το είχε (όχι ότι τώρα είναι όπως τον θέλουμε).
- Το λεωφορείο 45 που συνδέει τα κεντρικά ΚΤΕΛ με τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής είναι κάτι που ξεκίνησε πριν λίγες μόνο μέρες. Ας μη συζητήσουμε πως ήταν τα πράγματα πιο πριν. Ευτυχώς συνήλθαν και έβαλαν το 45 που είναι πραγματικά ότι ταχύτερο θα μπορούσε να υπάρχει γι' αυτή την απόσταση.
- Ταξί από τόσο μακριά, ποτέ. Έχω πληρώσει 7.5€ από ΧΑΝΘ σε ΚΤΕΛ Χαλκιδικής και πια δεν το ξανακάνω. Ποτέ.

Σοφία said...

Είναι σε όλα τα ΚΤΕΛ όπως στης Χαλκιδικής δηλαδή; Έχω χρησιμοποιήσει ΚΤΕΛ περισσότερο στη νότια Ελλάδα και οι υπάλληλοι γενικά είναι μια χαρά, δεν ξέρω αν έπεσα στην περίπτωση... Πάντως για το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής θα υπάρχει και συνέχεια στο επόμενο ποστ χεχε ;-)

Τη Χαλκιδική τον χειμώνα τη βάζω στα υπόψην, αν και είναι λίγο δύσκολο να το κάνω.

Mairyliscious said...

η φωτογραφια με το φεγγαρι ειναι μαγεια
αγαπω το φεγγαρι αφανταστα.....
σε ευχαριστω για το σχολιακι !

Σοφία said...

Ευχαριστώ κι εγώ... και παρακαλώ :-)

Giorgos Varvakis said...

Καλημέρα!!
Περιμένω φωτό στο mail :)
Ευχαριστώώώώ

Anonymous said...

πρέπει να το παραδεχτείς, ήταν μια μικρή Οδύσσεια με πολύ όμορφες στιγμές όμως, χαρά στο κουράγιο σου

deninho said...

Ωραία περιγραφή της όλης διαδικασίας και διαδρομής :) Κι εγώ θέλω κάποια στιγμή θα ήθελα να ταξιδέψω στην Ελλάδα με τρένο (κυρίως), αλλά με αποθαρρύνουν οι απεργίες του ΟΣΕ :/

Προς το παρόν, βέβαια, όχι να κάνω ταξίδι, αλλά ακόμη και να ανοίξω το λάπτοπ βαριέμαι :-Ρ

Καλά να περνάς, και να μας γράφεις ενδιαφέροντα ποστ :)

Kalliope said...

Πολύ καλά έκανες- έχουμε κακομάθει λίγο στην Ελλάδα με το ΙΧ και αν δεν είναι κάποιος φαντάρος ή φοιτητής, σνομπάρει τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Προσωπικά τα έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να γενικεύσει κανείς για τη συμπεριφορά των υπαλλήλων, καθώς υπάρχουν πραγματικά εξυπηρετικοί, γλυκύτατοι άνθρωποι που σου έρχεται να τους πεις "έλα κι εσύ μαζί", υπάρχουν και απαράδεκτοι, αγενείς, ανοργάνωτοι.

Για την επόμενη φορά θα σου σύστηνα τις αμαξοστοιχίες τύπου 501-503 (δε θυμάμαι ποια πηγαίνει πού, πάντα τις ζητάω "πεντακόσια κάτι"). Βαγόνια σχετικά καινούρια, που αγοράστηκαν προ Ολυμπιακών και σαφώς φτηνότερα από το υπερτιμημένο κατ'εμέ ιντερσίτυ.

Τον ΟΣΕ Θεσ/νίκης μάλλον δε θα θυμάσαι σε πόσο μαύρο χάλι ήταν παλιά. Έχει προστεθεί και ταχυδρομείο και κάποια άλλα μαγαζάκια, ντουλάπια φύλαξης αντικειμένων, έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος και προστέθηκαν σύχρονες ταμπέλες και κυλιόμενες σκάλες και ηλεκτρικός προαστιακός.

Για την κίνηση, η κατάσταση μέχρι να τελειώσει το μετρό πραγματικά θα είναι τραγική. Για τα ΚΤΕΛ χαλκιδικής εγώ θα έπαιρνα ταξί μέσω περιφερειακού- από κέντρο είναι δύσκολα, ανάλογα βέβαια με την ώρα.

Κρίμα που δεν απολαύσαμε περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι σου. Με το καλό να ξανάρθεις!

ftylos said...

Καλημέρα Σοφία μου...Χάρηκα πολύ με τη περιγραφή σου μιας και έχω κάνει το ταξίδι Αθήνα Θεσσαλονίκη με τρένο πάνω από 100 φορές..Όντως αξίζει να το κάνει κανείς μόνο και μόνο για να θαυμάσει το τοπίο. Δυστυχώς όμως το ρίσκο του να πάρεις τρένο στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Μου έχουν τύχει δύο εκτροχιασμοί, μία φωτιά στη Λαμία που μας βγάλανε άρων άρων για να πάμε στην Αθήνα με λεωφορεία, 2-3 θερμά επεισόδια με οπαδούς του ΠΑΟΚ που κατεβαίνανε Λάρισα, 14 ώρες ταξίδι λόγω χιονιού και άλλα πολλά. Αλλά πέρα από αυτά πάντα το προτιμούσα και λόγω τιμής και λόγω τοπίου όπως προανέφερα.Για μένα πάντως το καλύτερο ταξίδι είναι με τη κλινάμαξα. Όσον αφορά τη Χαλκιδική είναι πραγματικά υπέροχη. Αν και έχω πάει μόνο στο Ποσίδι και στην Άθυτο (ή Άφυτο, δε θυμάμαι καλά) ξέρω πως είναι γεμάτη πανέμορφες παραλίες και χωριουδάκια..Να περάσεις καλά εκεί που είσαι και ρίξε και καμιά βουτιά και για εμάς...Kisses

Anonymous said...

καταπληκτικό οδοιπορικό. και τώρα με τα έργα είναι πολύ καλύτερο το τρένο από το αυτοκίνητο..

Anonymous said...

Σοφία μου καλημέρα!

Δέκα ώρες εεε;

Ατελείωτες μου φαίνονται και ειδικά όταν ταξιδεύεις και μόνος σου…

Από την άλλη όλες αυτές οι εναλλαγές είναι όμορφες σου προσφέρουν σίγουρα εκτός από την ταλαιπωρία και πολλές πολλές εικόνες μιας και έχεις τη δυνατότητα μέσα σε μια μόνο μέρα να αλλάξεις τόσες παραστάσεις…

ANemos said...

Ζώντας μεταξύ Χαλκιδικής-Θεσσαλονίκης και Αθήνας έχω κάνει δεκάδες φορές αυτό το ταξίδι. Την ξέρω απ' έξω τη διαδρομή, που λέει και ο Σαββόπουλος.

Παρ' όλα αυτά το απόλαυσα και πάλι μέσα από το ποστ σου...

Ισως κάποτε συναντηθούμε στη διαδρομή!

BlaCk piTt said...

Ουφ, ακούω για ταξίδια και απελπίζομαι...

Η τελευταία φωτογραφία είναι τουλάχιστον μαγευτική!

Σοφία said...

@ Gvarvakis: You've got mail :-)

@ Ηλιογράφος: Εντάξει, όχι και Οδύσσεια... άσε που ο προορισμός το άξιζε με το παραπάνω!

@ Deninho: Συμφωνώ ότι δεν αξίζει να ταξιδέψεις σε μέρα απεργίας :-p

@ Κάλλη: Ναι, τώρα που το περιγράφεις, συνειδητοποιώ κι εγώ ότι ο σταθμός της Θεσσαλονίκης έχει βελτιωθεί πολύ. Παλιότερα για να είμαι ειλικρινής κοιτούσα να μπω και να βγω από τον σταθμό όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που έκατσα λίγο παραπάνω λόγω των μαγαζιών. Για το ταξί από περιφερειακό θα το έχω υπόψην, πάντως τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα δεν υπήρχε θέμα από πού θα πάμε, γιατί απλά δεν είχε ταξί ούτε για δείγμα, και ήδη περίμεναν στην ουρά καμιά 10αριά άτομα.

@ Ftylos: Φτου φτου φτου! Διακρίνω μια γκαντεμιά με τα τρένα, ε; Aν είναι να ξαναταξιδέψω, θα κοιτάξω να μην είσαι στο ίδιο τρένο! Η Χαλκιδική είναι πραγματικά πολύ ωραία... κρίμα που είμαι ήδη πίσω στο μουντό και συννεφιασμένο Λονδίνο :-(

Σοφία said...

@ Vaggelis: Όντως, είναι πολύ πιο άνετο το ταξίδι με το τρένο.

@ Korallenia: Εντάξει, δεν είναι 10 ώρες σερί... σταματάς, βγαίνεις από το τρένο, παίρνεις λεωφορείο, κάθεσαι να πιεις έναν καφέ. Οι 10 ώρες περνάνε χωρίς να το καταλάβεις, και οι εναλλαγές τοπίου και μεταφορικού μέσου σίγουρα βοηθούν πολύ.

@ ANemos: Σε ευχαριστώ πολύ! Ελπίζω κι εγώ να μπορέσω σύντομα να ξανάρθω προς τα πάνω.

@ Black Pitt: Κάνε κι εσύ ένα ταξίδι, μπορείς ;-)

Crazy Tourists said...

Μια χαρά τη βρίσκω την εκδρομούλα σου! Και το τρενάκι σούπερ για ταξίδια!!!

Τρελοτουρίστρια

Anonymous said...

μαλον δεν ξερεις απο Σαλονικα, υπαρχουν δρομοι που ουτε στενοι ειναι και ουτε γινονται εργα, αυτο πολυ λες ειμαι μονο στο κεντρο αλλα η Σαλονικη εχει αλλους 18 δημους περιπου, δεν λεω οτι εχει και τις δρομαρες αλλα σε σχεση με τα Ελληνικα δεδομενα ειναι κατι αντιστοιχο με την Αθηνα,αναλογικα.
Τωρα ρε παιδια για να μην τερλαθουμε συγκρινει κανεις τον ΟΣΕ ,,σταθμο, θεσσαλονικης μεααυτον της Αθηνας,που εχουν γυριστει και εργα??
Καμια σχεση ειναι σαν να συγκρινουμε το αεροδρομιο Μακεδονια με το Ε.Βενιζελος.
Ειπαμε να λεμε τα ασχημα οπου τα βλεπουμε και οχι μονομερος.

Anonymous said...

Χαίρομαι που έκανες αυτή τη διαδρονή και ακόμα περισσότερο που την περιέγραψες έτσι όπως είναι.

Βλέπεις, εμείς οι Έλληνες που έχουμε κολλημένο το ΙΧ στον κ*λο, θεωρούμε πολύ μεγάλη ταλαιπωρία να ταξιδέψουμε με τρένο και προτιμάμε να σκοτωθούμε στα άθλια εθνικά μας δίκτυα...

Σοφία said...

@ Τρελοτουρίστρια: Το τρενάκι ενδείκνυται για ταξίδια :-)

@ Anonymous: Φυσικά και δεν ξέρω τη Θεσσαλονίκη. Εγώ απλά γράφω τι είδα ως τουρίστρια περαστική από την πόλη. Ούτε λόγο είχα, ούτε χρόνο να περάσω από 18 δήμους για να δω πόσο μεγάλοι είναι οι δρόμοι.

Όσο για τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, θεωρώ ότι και οι δύο είναι ανάλογης ποιότητας και απόλυτα συγκρίσιμοι. Προσωπική μου άποψη πάντα.

@ Penny: Δεν έχω τίποτα κατά του αυτοκινήτου, έχει κι αυτό τα καλά του, αλλά κάποιες διαδρομές είναι για τρένο - ειδικά όταν ταξιδεύεις μόνος σου.

Anonymous said...

Επειδη τυχαινει να κινουμαι μεταξυ Θεσσαλονικης και Αθηνας οσων αναφορα τους σταθμους ΟΣΕ των δυο πολεων σιγουρα δεν εχουν σχεση μεταξυ τους, ο σταθμος Λαρισης ειναι το 1/3 αυτου της Θεσσαλονικης, να ξερουμε και τι λεμε, οισοι εχουν παει το γνωριζουν και μου ειναι δυσκολο να καταλαβω για ποιο λογο λες οτι ειναι συγκρισμοι.
Μαλον απο αυτα που γραφεις δεν σου εχει αρεσει αυτο το πολυ λιγο που ειδες απο τηνΘεσσαλονικη, οντως ομως μονο στο κεντρο ισχυεει αυτο με το μετρο αλλα ναι γενικα ,οπως παντου στην Ελλαδα, ετσι και η Θεσσαλονικη εχει ταιραστιο προβλημα με το κυκλοφοριακο, μην ξεχναμε οτι εχει και 2εκ πλεον κοσμο.
Οπως και να εχει η Θεσσαλονικη ηταν απο παλια και συνεχιζει να ειναι πολη και οχι χωριο η μεγαλο χωριο με ολα τα πλεονεκτηματα και μειονεκτηματα μιας μεγαλουπολης και για να ειναι καποιος αντικειμενικος πριν κατσει να γραψει κατι θα πρεπει πρωτα να εχει γυρισει και να εχει δει ενα μεγαλο τμημα της.
Αυτα.

Σοφία said...

Χμμμ... λέω να μην διαβάσεις την επόμενη ανάρτηση που θα κάνω για τη Θεσσαλονίκη, γιατί ομολογώ ότι δεν μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις...

Σημειωτέον ότι δεν κάνω διατριβή για τη Θεσσαλονίκη, απλά περιγράφω τι είδα, τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε. Οι απόψεις μου είναι 100% υποκειμενικές.

Όσο για τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, δεν συγκρίνω το μέγεθος αλλά τη συνολική εικόνα. Η συνολική εικόνα και των δύο *κατά τη γνώμη μου πάντα* είναι μέτρια. Ο σταθμός της Αθήνας κερδίζει στα σημεία γιατί είναι πιο σουλουπωμένος. Ο σταθμός της Θεσσαλονίκης όμως έχει Goody's :-)

Anonymous said...

Ενταξει ρε Σοφια αλλα ενας τριτος που δεν εχει ερθει Θεσσαλονικη διαβαζονατς αυτα που θα γραψεις,απο οτι καταλαβα δεν θα ειναι καθολου καλα, θα το σκεφθει να ερθει η και ακομα αν ηθελε να ερθει τοτε σιγουρα θα τον αποτερψει αυτο που θα διαβασει για να ερθει.
Θα συμφωνουσα με την προυποθεση να εχεις γυρισει λιγο την Θεσσαλονικη και να εχεις μια ποιο εμπεριστατωμενη γνωμη.
Ε τωρα οχι και ποιο σουλουπωμενος ο σταθμος Λαρισης , δηλαδη τι σουλουπωμενος ειναι αφου εχει 2 γραφεια και αυτο ειναι ολος ο σταθμος.
Τουλαχιστον σε εμας εχει και ενα αξιοθεατο μεσα να δεις.
GOODYS εχει 5 λεπτα απο τον ΟΣΕ ,αλλα αυτο ειναι μετρο συγκρισης?
Μεσα στον σταθμο εχει καφε και εστιατοριο δεν σου αρκει?
Για να μην λεω πολλα η συγκριση που πηγες να κανεις ειναι ανεπιτυχης τουλαχιστον.
Να ξερεις οτι μονο η παραλια της Θεσσαλονικης αν την εχεις περπατησει θα δεις ειναι κατι που δεν θα το δεις πουθενα αλλου μα πουθενα και εχω γυρισει σχεδον ολοκληρη την Ελλαδα.
Στην Κορινθο ηπια ενα καφε λες να γραψω τις εντυπωσεις μου απο την καφετερια και τα πριξ της καφετεριας?
Δεν ειναι ετσι ομως, αν δεν εχω εμπεριστατωμενη δεν μπορω η να γραψω για κανενα μερος γιατι αν το κανω τοτε κατι αλλο σημαινει οτι εχω στο μυαλο μου.
Αυτα και παντα φιλικα.

Σοφία said...

Με κολακεύεις που νομίζεις ότι το μπλογκ αυτό μπορεί να επηρεάσει τις ταξιδιωτικές συνήθειες του μέσου Έλληνα, αλλά δε νομίζω ότι έχω τόσο μεγάλο ρεύμα. Ούτε φαντάζομαι να υπάρχει άνθρωπος που αποφασίζει να κάνει διακοπές με γνώμονα το τι αρέσει ή δεν αρέσει σε μένα. Αν ήταν έτσι, θα είχε γεμίσει το Λονδίνο αναγνώστες των Κόκκινων Νυχτών και τα καλοκαίρια θα πήγαιναν όλοι διακοπές στην Ελαφόνησο.

Εμπεριστατωμένη άποψη έχω μόνο για το αντικείμενο της δουλειάς μου, στο οποίο δεν έχω αναφερθεί ποτέ στο ιστολόγιο. Για όλα τα άλλα (και ειδικά για τα ταξιδιωτικά) εκφέρω απλά τη γνώμη μου. Αν τα κείμενά μου έχουν κάποια αξία, αυτή οφείλεται στο ότι γράφω τις εμπειρίες μου με αρκετές λεπτομέριες και όσο πιο παραστατικά μπορώ. Κάποιοι θα συμφωνήσουν με τις απόψεις μου και κάποιοι όχι, και δικαίωμά τους. Περί ορέξεως κολοκυθοπιτάκια. Όποιος θέλει αναλυτικές και αντικειμενικές ταξιδιωτικές πληροφορίες, ας διαβάσει Lonely Planet.

Δεν θέλω να μπλέξω σε ανταλλαγή απόψεων για τους σταθμούς του ΟΣΕ. Πάντως σου ξαναλέω ότι Goody's έχει *μέσα* στον σταθμό της Θεσσαλονίκης, όπως και Τερκενλή.

Τώρα για το τι μπορεί να έχω στο μυαλό μου γράφοντας άσχημα πράγματα για τη Θεσσαλονίκη, τι να σου πω... Μπορεί να είμαι εγκάθετη των βορείων γειτόνων και να έχω γράψει 500+ αναρτήσεις και χιλιάδες σχόλια, με απώτερο σκοπό κάποτε να καταστρέψω την τουριστική επιτυχία της Θεσσαλονίκης με μόνο όπλο το πληκτρολόγιό μου. Είμαστε σοβαροί;;;

geokalp said...

τι μου θύμησες...
και με ιντερσίτι και με καρβουνιάρη...
στο καρβουνιάρη ήθελα να σε είχα, βραδυνό με κουκέτες, να μην ξέρεις πότε θα φτάσεις!!!

Σοφία said...

Α πα πα! Με τίποτα!!!